آمار دقیقی از تعداد نشریات معروف به نشریات زرد در ایران وجود ندارد. اما می توان گفت، سرانه مطبو عات زرد ازنشریات تخصصی و علمی بالاتر است.

به گزارش ارتباط امروز محمدحسن اسدی طاری، استاد رشته ارتباطات می گوید: چنین نشریاتی در کشور ما بیشتر در حوزه های ورزشی، فرهنگی واجتماعی_خانوادگی در عرصه مطبوعات حضور دارند. مخاطبان آنها نیز همه اقشار جامعه هستند که کمتر از نشریات تخصصی و صنفی بهره برداری می کنند. به علت ماهیت تخصصی اقتصاد و سیاست، نشریات زرد به آنها کمتر می پردازند. فعالیت آنها نیز دراین دو حوزه در حد انعکاس اخبارست.
یکی از ویژگی های نشریات زرد در کشور های دیگر پرداختن به خصوصی ترین زوایای زندگی افراد معروف در جامعه است، در کشور ما به دلیل منع قا نونی(پرداختن به زندگی خصوصی افراد منجر به هتک حرمت آنها می شود) پرداختن به زندگی افراد معروف در حد مصاحبه و بیان بیوگرافی آنها است، به نحوی که سبب جذب مخاطب شود.
زمینه ترویج شایعه در این نشریات در هر زمینه ای بیشتر از دیگر نشریات است، اصولا نشریات زرد از این جهت معروف می شوند که برخی از مطالب آنها با شایعه سرو کار دارند و یا کمتر واقعی هستند. همچنین برخی از مطالب آنها ممکن است منجر به ایجاد شایعه شوند ویا خودشان شایعه باشند.
اسدی طاری در مورد ضرورت وجود نشریات زرد،گفت: اساسا چنانچه تعداد مخاطبان را در نظر بگیریم، وجود چنین نشریاتی هیچ ضرری روی جامعه نمی تواند داشته باشند. البته چنین نشریاتی فقط فکر فروش بیشتر هستند. بنابراین طراحی نشریه حالتی دارد که مخاطب به طرف آن جذب شود.
چنین نشریاتی چنانچه عینی و واقع گرایانه عمل کنند و در پی برجسته سازی صرف و جنجالی نباشند، می توانند رسالت مطبو عاتی خود را بهتر انجام دهند. روزنامه نگاران نیز با رعایت اصول اخلاقی و حر فه ای می توانند از راه درست به بالا بردن تیراژ نشریه کمک کنند.
عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی، با مقایسه چنین نشریاتی در ایران و کشورهای دیگرتصریح کرد: تیراژ چنین نشریاتی غالبا به علت تخصصی نبودن بالاست. نشریات زرد به دلیل بیان مسایل عمومی تاثیر لحظه ای و ناپایدار روی مخاطب می گذارد که به صورت بلندمدت تداوم ندارد.