فولاد خوزستان در تاریکی سیاست‌های ناکارآمد
تداوم ناترازی انرژی، فولاد خوزستان را از مدار توسعه به مرز هشدار رسانده است؛ هشدارهایی که از زبان مدیرعامل این شرکت شنیده شد، اما به گوش سیاست‌گذار نرسید.
به گزارش گویای خبر به نقل از روابط عمومی فولاد خوزستان، صنعت فولاد ایران، در میان تمامی صنایع مادر، ستون فقرات اقتصاد غیرنفتی کشور به شمار می‌رود. سهم بالای این صنعت در اشتغال‌زایی، صادرات، درآمدهای ارزی و رشد تولید ناخالص داخلی، بر کسی پوشیده نیست. در این میان، فولاد خوزستان به‌عنوان بزرگ‌ترین عرضه‌کننده شمش صادراتی و دومین تولیدکننده فولاد کشور، نقشی کلیدی در زنجیره ارزش دارد. اما این بازیگر مهم اکنون در چنبره بحران انرژی، نه‌فقط سودآوری که نفس توسعه را از دست داده است.
فولاد خوزستان؛ از مزیت تا مخاطره
مزیت‌های رقابتی فولاد خوزستان، نزدیکی به بازارهای صادراتی، دسترسی به آب‌های آزاد، نیروی انسانی متخصص و ظرفیت بالای تولید، تا چند سال پیش این شرکت را به نماد تاب‌آوری در صنعت فولاد ایران تبدیل کرده بود. اما امروز، همین شرکت با کاهش معنادار تولید و تعطیلی بخشی از ظرفیت خود به‌دلیل بحران انرژی، به نماد هشدار تبدیل شده است.
چرا باید کارخانه‌های فولادسازی، کمتر از ظرفیت واقعی خود تولید کنند؟ چرا خطوط تولیدی که میلیاردها تومان برایشان سرمایه‌گذاری شده، به‌دلیل کمبود انرژی بلااستفاده بمانند؟ هنر صنعتگر در شرایط مطلوب آن است که حتی بیش از ظرفیت اسمی تولید کند، نه آن‌که زیر ظرفیت و با نااطمینانی فعالیت داشته باشد. این یعنی سقوط در بهره‌وری ملی.
فولاد در جهان، صنعتی راهبردی با جایگاهی محوری در اقتصاد کشورهاست. ایران نیز با رتبه دهم جهانی در تولید فولاد، تجربه‌ای ارزشمند در این صنعت دارد؛ اما بحران انرژی، به‌ویژه برق، این جایگاه را تهدید می‌کند.
