وزارت ورزش و جوانان جمهوری اسلامی ایران اعلام کرده که هدف از تأسیس انجمن‌های مستقل، تسهیل و سرعت‌بخشی به تصمیم‌گیری‌ها و بهبود عملکرد کلی ورزش در کشور است.

گویای خبر – مطابق اعلام وزارت ورزش، این انجمن‌ها به‌عنوان نهادهایی مستقل شکل می‌گیرند تا به مسایل و موضوعات مرتبط با رشته‌های ورزشی خاص توجه ویژه‌تری داشته باشند و زمینه‌های توسعه را فراهم کنند.

از جمله اهداف این انجمن‌ها، تخصصی شدن فعالیت‌ها در زمینه‌های مختلف ورزشی است تا هر رشته ورزشی بتواند برنامه‌ریزی‌های دقیق‌تر و تخصصی‌تری داشته باشد و از طریق آن‌ها زیرساخت‌های لازم برای برگزاری مسابقات و فعالیت‌های ورزشی بهتر فراهم شود. یکی از انتقادات اساسی به موضوع تفکیک انجمن‌ها از فدراسیون‌ها، نحوه مدیریت فدراسیون‌ها است.

منتقدان معتقدند که برخی از افرادی که در رأس فدراسیون‌ها قرار دارند، رشته‌های ورزشی را به‌عنوان «ملک شخصی» خود می‌پندارند و از این موقعیت به نفع منافع شخصی خود بهره‌برداری می‌کنند. این وضعیت می‌تواند موجب کندی در فرآیند تصمیم‌گیری، عدم شفافیت در امور مالی و اداری، و همچنین کاهش کیفیت عملکرد مدیریتی شود. علاوه بر این، عدم مسوولیت‌پذیری و پاسخ‌گویی مدیران فدراسیون‌ها یکی دیگر از دغدغه‌های موجود است.

برخی کارشناسان بر این باورند که در چنین شرایطی، پیشرفت واقعی در ورزش‌های خاص و رشته‌های تخصصی دشوار خواهد بود، چرا که این رشته‌ها به جای تمرکز بر ارتقای سطح رقابت‌ها و آموزش، با مسایل مدیریتی و سیاسی روبه‌رو خواهند شد.

در این راستا، پذیرش رشته‌ها در شورای المپیک نیز به عنوان اهرم فشاری برای درخواست استقلال بیشتر از فدراسیون‌ها مطرح شده است. در صورتی که فدراسیون‌ها نتوانند خود را با نیازهای جهانی و محلی تطبیق دهند، ممکن است این رشته‌ها مجبور شوند برای رسیدن به اهداف خود، از ساختار فدراسیون‌های فعلی جدا شوند.

این طرح با توجه به رشد و پیچیدگی‌های رشته‌های ورزشی در سطح جهانی و نیاز به مدیریت تخصصی، به نظر می‌رسد که گام مهمی در جهت حرفه‌ای‌تر کردن ورزش در ایران باشد. همچنین، انجمن‌های مستقل می‌توانند به بهبود کیفیت عملکرد ورزشکاران، مربیان و داوران کمک کنند و در نهایت سطح رقابت‌ها را ارتقا دهند.

خبر مربوط به جدایی و تخصصی شدن انجمن‌های ورزشی در ایران به مشکلات و چالش‌هایی اشاره دارد که در پی تفکیک برخی رشته‌های ورزشی از فدراسیون‌های مادر به وجود آمده است. این مسأله به طور خاص در زمینه‌های مختلفی از جمله مدیریت فدراسیون‌ها، استقلال رشته‌های ورزشی و نیز اثرات این تحولات بر جامعه ورزشی ایران قابل بررسی است. تعدادی از رشته‌های ورزشی مانند کیک بوکسینگ، موی تای و جوجیتسو، به دلیل رشد جهانی و نیاز به مدیریت تخصصی‌تر، خواستار استقلال از فدراسیون‌های مادر (که مسوولیت مدیریت کلی ورزش را بر عهده دارند) هستند.

این موضوع می‌تواند به بهبود کیفیت آموزشی، توسعه زیرساخت‌های ورزشی و ایجاد فضای رقابتی‌تر کمک کند، اما در عین حال ممکن است به مشکلاتی مانند کمبود منابع مالی، انحصارگرایی و از هم پاشیدن ساختار مدیریتی منجر شود. برخی از منتقدان معتقدند که افراد در رأس فدراسیون‌ها به جای انجام کارهای مدیریتی حرفه‌ای، این رشته‌ها را به‌نوعی ملک شخصی خود می‌دانند. این امر باعث می‌شود که مدیریت رشته‌ها نه بر اساس اصول حرفه‌ای، بلکه بر اساس منافع فردی و گروهی انجام شود. این انتقادات همچنین به ضعف در شفافیت و نحوه انتخاب سرپرستان موقت اشاره دارند.

آیا این افراد واقعاً در راستای منافع ورزشکاران و رشته‌های ورزشی عمل می‌کنند؟ یا صرفاً به تقویت جایگاه خود در فدراسیون‌ها می‌پردازند؟

شورای المپیک و سازمان‌های بین‌المللی برخی از این رشته‌ها را به عضویت پذیرفته‌اند، اما این پذیرش ممکن است به عنوان اهرم فشاری برای درخواست استقلال عمل کند. در اینجا، دغدغه اصلی این است که آیا این استقلال به نفع ورزشکاران و رشد رشته‌ها خواهد بود یا صرفاً به دست‌اندازی بیشتر افراد در این عرصه‌ها منجر می‌شود.

بسیاری از کارشناسان ورزش بر این باورند که عدم شفافیت در مدیریت فدراسیون‌ها و نگه داشتن رشته‌های ورزشی تحت کنترل افراد خاص، منجر به مشکلاتی برای ورزشکاران و جامعه ورزشی می‌شود. این مسایل ممکن است به‌ویژه در زمینه ارتقای سطح بین‌المللی رشته‌ها، کاهش جذابیت مسابقات و تمرکز بیش از حد بر سیاست‌ها و منافع داخلی فدراسیون‌ها تأثیر منفی داشته باشد. یکی از نگرانی‌ها، عدم آگاهی و ارایه اطلاعات به‌موقع به ورزشکاران است.

این مساله می‌تواند موجب کاهش اعتماد به مدیریت و در نهایت کمبود انگیزه و حمایت از سوی جامعه ورزشکاران شود. مسأله جدایی انجمن‌ها و تخصصی شدن رشته‌های ورزشی می‌تواند یک فرصت برای پیشرفت باشد، به شرطی که به درستی مدیریت شود و شفافیت در روند تصمیم‌گیری‌ها لحاظ گردد. در این راستا، پیشنهاد می‌شود که نشست‌هایی با حضور ورزشکاران، مربیان، داوران و سایر ذی‌نفعان این حوزه برگزار شود تا از نظرات مختلف بهره‌برداری شود و راه‌حل‌های جامع و عملی برای حل مشکلات موجود ارایه گردد.

• نویسنده : مهدی رودگر مربی ورزش های رزمی